GEBEDSDIENST
DONDERDAG 12 december 2024

Geestelijk leven vraagt om geleid te worden

Door gemeenschap te vormen, zoals wij met ‘les Veilleurs’, de Wachters ,
kunnen we ook leven van de stimulans van de andere broeders. Als ik bid, zijn
zij aanwezig bij mij en ik weet dat het voor hen ook zo is. Als ik bid, denk ik aan
hen die bidden, en als ik niet bid denk ik nog meer aan hen, zodat hun gebed
het mijne opwekt en verlevendigt. Dankzij deze broederlijke stimulans behoud
ik ook mijn innerlijk leven en versterk ik het tot de dag waarop mijn gebed
ononderbroken zal zijn (1 Thess 5:17).
Theofaan de Recluus heeft het volgende te zeggen over voortdurend gebed.
Deze eminente expert van het voortdurend gebed onderhield een belangrijke
correspondentie met vele leken; Theofaan houdt nooit op in essentie te
zeggen: houd je aandacht voortdurend gericht op de aanwezigheid van God
en, dan, wat je ook doet, zal je zonder ophouden bidden. Theofaan geeft geen
formules, geen trucjes, geen technieken; hij vermaant gewoon: vergeet niet
dat je in de aanwezigheid van God bent, waar je ook bent. Wat een kostbare
aanbeveling die Theofaan ons daar geeft.
Het doel van dit alles is een gezegende eenzaamheid, een eenzaamheid die we
ten volle beleven. Als we erin slagen onze eenzaamheid op deze manier te
beleven, dan geloof ik dat we iets zullen uitstralen, want een gezegende
eenzaamheid, of ze nu van een monnik is of van een niet-monnik, heeft
uitstraling.
En uitstraling trekt aan. Dit is waar Jezus het volgens mij over heeft als hij
tegen zijn leerlingen zegt dat ze licht op de berg moeten zijn (Mt 5,14). Hij zegt
dit net nadat hij diezelfde leerlingen met zout heeft vergeleken (Mt 5,13). Dus
hoe kunnen we tegelijkertijd verborgen zijn als zout en schijnen als licht? Ik
heb gemerkt dat zij van wie het leven doordrongen is van stilte en
eenzaamheid dit voor elkaar krijgen: verborgen zijn én stralen. Hoe meer het
innerlijk leven rijk is aan stilte, verborgen te midden van de massa’s, hoe
intenser de uitstraling ervan.

Daniel Bourguet, Sur un chemin de spiritualité,
Éditions Olivétan, 2007, pp. 24-25

Protestantse fraterniteit gesticht in 1923 door de pasteur Wilfred Monod (1867-1943)

Voorbeden

  1. Voor het project MED25 – Le Bel Espoir
    In de geest van de ontmoetingen in het Middellandse Zeegebied in Bari (2020), Florence (2022), Marseille (2023) en Tirana (2024), zal het opleidingsschip voor de vrede, Le Bel Espoir, op 1 maart 2025 uitvaren vanuit Marseille voor een tocht van 8 maanden met een dertigtal tussenstops rond de Middellandse Zee. Aan boord zullen acht groepen van 25 jongeren van alle nationaliteiten, culturen en religies, afkomstig van de vijf oevers van de Middellandse Zee, elkaar afwisselen tot oktober 2025. Ze zullen deelnemen aan opleiding in dialoog tot vrede en een unieke maritieme en menselijke ervaring beleven. Bij hun terugkeer naar huis zullen ze zich vastberaden inzetten voor vrede.

    Heer, we bidden voor alle jongeren die voor dit avontuur zich zullen engageren. Moge dit initiatief vrucht dragen in ontmoetingen en bijdragen aan de ontwikkeling van een meer broederlijke samenleving, waarin verschillen meer als verrijking worden ervaren dan als bron van conflicten.