GEBEDSDIENST
DONDERDAG 02 juni 2022
De oorsprong van het feest van Sjavoeot
naar een tekst van Anne-Marie Dreyfus
Dit jaar wordt het feest van Sjavoeot (Wekenfeest) gevierd vanaf zaterdagavond 4 juni, tot en met 6 juni. Het begint in de meeste gemeenschappen met een nacht van studie “om bijbelse, Talmoedische en mystieke teksten te lezen, te bestuderen en te interpreteren, die allen “Thora” zijn of er een band mee hebben“. Men kan een verband zien met het christelijke Pinksterfeest: “in de derde maand, op precies dezelfde dag dat ze uit Egypte waren weggetrokken, kwamen de Israëlieten in de Sinaiwoestijn ” (Exodus 19:1): het zou zeven “weken” (Shavoeot in het Hebreeuws) duren vooraleer de Israëlieten, nog maar net gered uit de wateren van de Rode Zee, klaar werden geacht om de Onuitsprekelijke te ontmoeten. In dit niemandsland van de woestijn, die dorre ruimte die aan niemand toebehoort, zal een oneindig Woord hen toespreken als partners, in een project voor de mensheid.
Het feest van Sjavoeot gedenkt dus de gebeurtenis in de Sinaï, de tijd van de gave van de Torah. “Gezegend zijt Gij, Heer onze God, die de Torah geeft” (en niet: die “ons” de Torah geeft).
Sjavoeot is het enige bedevaartsfeest dat geen specifieke datum op de kalender heeft. In de tijd van de tempel werd het einde van de zeven weken (de 50e dag) gemarkeerd door het offer van de eerstelingen van de oogst, als teken van dankbaarheid voor de vruchtbaarheid van de grond. Sinds het offeren van de “omer” na het verlies van de Tempel niet meer mogelijk was, bleef men ritueel aftellen vanaf de 2e dag van Pesach. Als het ware een liturgische brug van de “slavernij” in Egypte naar “dienst” van god, die begint op de Sinaï.
De synagogen, versierd met planten en bloemen, herinneren aan de agrarische inhoud van het feest. De religieuze dienst wordt gekenmerkt door het voorlezen van de Tien Woorden – die men staande beluistert, zoals onze voorouders aan de voet van de berg. En door het lezen van het boek Ruth, als een eerbetoon aan haar liefde voor de God van Israël. Dit zal haar – zij, de vreemdelinge – waardig maken om het messiaanse project voor de gehele mensheid te dragen.
Abraham Heschel werd geboren in 1907 en stierf in 1972. Hij was rabbijn en filosoof.
Hij was een pionier voor de dialoog binnen het jodendom, vertegenwoordigde het jodendom
op het tweede Vaticaans Concilie in bijzondere verbondenheid met kardinaal Bea
en ondernam een poging om de dialoog tussen jodendom en islam te herstarten.
Voorbeden
A. Amen, amen, gezegend de God van Israël!
Of een ander refrein.
1 / altijd liefhebbende Vader, God van Abraham, Izaäk en Jacob,
u die rouwde om het geweld tussen Kaïn en Abel,
we bidden voor vrede in het Heilige Land,
het land dat Gij hebt uitverkoren om ons te vervoegen in ons mens-zijn.
2. altijd liefhebbende Vader, God van Abraham, Izaäk en Jacob,
U die verzoening tussen Jozef en zijn broers mogelijk maakte:
voor alle minachting ten aanzien van uw volk Israël, vergeef ons.
(stilte)
We bidden U, Vader, dat broederlijkheid mag groeien
tussen het Joodse volk en de volkeren.
3. altijd liefhebbende Vader, God van Abraham, Izaäk en Jacob,
U die Israël uit Egypte hebt geleid en bevrijd,
geef uw vreugde aan het Joodse volk
en bewaar hun trouw aan uw verbond.
4. altijd liefhebbende Vader, God van Abraham, Izaäk en Jacob,
U die de twaalf stammen van Israël verenigde rond de Thora,
geef vrede aan de Joodse mensen die in Jezus geloven.
5. altijd liefhebbende Vader, God van Abraham, Izaäk en Jacob,
U die uw Zoon Jezus stuurde om ons te redden,
Laat uw zegen rusten over de christenen van joodse afkomst.
6. altijd liefhebbende Vader, God van Abraham, Izaäk en Jacob,
Vader van Jezus Christus,
breng in eenheid alle christelijke kerken samen.
7. altijd liefhebbende Vader, God van Abraham, Izaäk en Jacob,
U gaf het Joodse volk de belofte van de komst van de Messias,
U gaf de kerk de verwachting van de terugkeer van uw Zoon.
In de heilige Geest zeggen we tesamen met de hele Kerk:
“Maranatha, kom o Heer! “