Ignatius werd in 1491 geboren in een Spaans Baskische adellijke familie. Opgeleid aan het hof als page, wijdde hij zich geleidelijk aan het wapenvak. Hij zou van zichzelf zeggen dat zijn leven toen “gewijd was aan de ijdelheden” van de wereld. Tijdens een veldslag in Navarra bij Pamplona, brak een kanonskogel zijn been. Hij was enkele maanden geïmmobiliseerd, maar na een lange herstelperiode kon hij lezen. Ignatius wisselde vrome voordrachten af met ridderlijke mijmeringen; wanneer hij een leven van Christus of een verzameling heiligenlevens las, werd hij vervuld van een sterk verlangen om hen na te volgen tot eer van God. Maar ook wereldse gedachten dienen zich bij hem aan! Hij merkt op dat het lezen over wereldse heldendaden hem een vluchtige vreugde schenkt, die hem daarna droog en ontevreden achterlaat, terwijl de gedachten aan de navolging van Christus hem een diepe en vreugdevolle blijvende troost schenken. Hij ontdekt wat hij de innerlijke bewegingen of bewegingen van de ziel zal noemen, en hoe de Goede Geest of de Slechte Geest ons leidt,Zo wordt de spirituele ervaring van Ignatius van Loyola geboren.

Zodra hij hersteld was, ontvluchtte hij het familiekasteel om God nog dieper te zoeken, in eenzaamheid. De grot van Manrese, waar hij enkele maanden als kluizenaar leefde, was de plaats van een zeer sterke spirituele ervaring. Ignatius schreef al zijn ervaringen op in een notitieboekje en las opnieuw hoe God hem leidde. Van toen af aan is Ignatius nooit opgehouden zijn onderscheidingsvermogen van de geesten en zijn manier van bidden en mediteren te verfijnen, en zijn geschiedenis te herlezen om zijn leven beter aan Christus aan te passen. Uit zijn ervaring werden de Geestelijke Oefeningen geboren.
Ignatius’ doel in de Oefeningen is dus de retraitante te helpen zijn relatie met Christus te verdiepen “om Hem beter lief te hebben en Hem beter te volgen” (ES, nr. 104), en vooruitgang te boeken op de weg van de innerlijke vrijheid.