We zijn blij met twee nieuwe bewoners van de Sint Paulusabdij. Hieronder stellen zij zichzelf voor.
Allégria Nduwimana
Allégria Nduwimana uit Burundi en een toegewijd zuster in de Chemin Neuf gemeenschap. De afgelopen drie jaar was mijn missie in Villeneuve d’Ascq (Lille) waar ik werkte voor Net for God en met de jeugd. Ik ben altijd gepassioneerd geweest voor evangelisatie via media, zoals via foto’s, podcasts of geschreven getuigenissen van hedendaagse discipelen: vrouwen en mannen die hun authentieke geloof uitdragen…
Ik ben dankbaar dat ik na twee jaar master opleiding Journalistiek door mag gaan met deze leerschool van ontmoetingen en vooral dat ik broederschap mag ervaren die verder gaat dan landsgrenzen.
“Ik ben blij je weer te zien…” Dit is een van de eerste Nederlandse zinnen die ik leerde toen ik aankwam. En ik ben blij dat ik hier, in de Sint Paulusabdij, elke week broers en zussen in Christus mag verwelkomen. “en houd de gastvrijheid in ere, want zo hebben sommigen zonder het te weten engelen ontvangen” (Heb 13,2).
Pater Petr Seyfried
Mijn naam is Petr Syfried, ik kom uit Tsjechie en ben 47 jaar oud. Ik ben lid van Chemin Neuf sinds 1995. Nederland is het zevende land waar ik woon sinds ik het gemeenschapsleven ben ingestapt. Hiervoor heb ik in Frankrijk, Italie, Tsjechie, Israel, Burundi en Polen geleefd. Ik ben priester gewijd in 2009 in Parijs, en deze missie van priesterschap ontving ik echt van de gemeenschap als dienst aan mijn broers en zussen en voor de kerk.
1 september kwam ik aan in Nederland. Daarvoor was ik vijf jaar voor missie in Polen, met jongen mensen en de andere missies van de gemeenschap daar. Hier, in de Sint Paulusabdij, heeft de gemeenschap mij gevraagd verantwoordelijkheid te dragen voor deze mooie plek en het is een grote vreugde om deze magnifieke abdij en haar geschiedenis te ontdekken. Ik ben al eerder verantwoordelijk geweest voor een abdij. Dat was Abbey de Dombes in Frankrijk. Ik waardeer het leven als kloosterling als onderdeel van het gemeenschapsleven enorm. Hier hebben we de erfenis van de benedictijnse monniken, die tot ons spreekt door de muren van deze abdij.
Wat me veraste toen ik aankwam in Nederland waren de broodmaaltijden tijden de lunch. Maar het went snel, en na een paar dagen was ik er al aan gewend. Ik waardeer de openheid van de Nederlanders enorm. Ze zijn direct en dat maakt een dialoog en het aangaan van relaties volgens mij eenvoudiger.
Dus ik prijs God voor dit nieuwe avontuur die hij voor mij heeft geopend en ik vraag Hem boven alles voor geduld en doorzettingsvermogen om Nederlands te leren.
Dank voor jullie welkom mijn broers en zussen van de gemeenschap Chemin Neuf in Nederland.